Tsja, nou moet ik dus m’n rug recht zien te houden tussen wat X360 fanboys ;)

Feit is in ieder geval dat ik ben opgegroeid met de PC, en het apparaat nooit meer los heb kunnen laten. Waar ik in het begin nog alleen op de computer van m’n ouders en die van m’n buurjongen aan m’n trekken kon komen, kwam er op een gegeven moment zelfs ruimte voor een eigen PC. Sowieso ben ik altijd goed met de tijd mee kunnen komen en heb ik steeds weer de nieuwste games kunnen spelen op vrij snelle hardware, dus er was ook eigenlijk maar weinig reden om er nog een console naast te zetten.

Wel heb ik nog twee uitstapjes gemaakt in de wereld van de mobile gaming. Dat ik ben opgegroeid met niet alleen een PC maar ook een Game Boy dat had ik al verteld dus daar hoef ik verder niet op in te gaan, maar er is dus meer: toen in 2005 de PlayStation Portable namelijk uitkwam maakte dat apparaat zó’n indruk op me, dat ik er gelijk eentje uit Amerika heb laten overbrengen. En daar heb ik nooit spijt van gehad: ik was destijds aan het ‘studeren’ en was veel onderweg met de trein, en een groot deel van die reistijd heb ik gamend, films kijkend en muziek luisterend doorgebracht. M’n favo games waren launchgame Lumines, bijna-EU-launchgame Burnout Legends en het latere Dominator, Tieten, en – om mij nog steeds niet duidelijke redenen – ook Everybody’s Golf 2.

Zou ik dan toch ook een echte console moeten kiezen, dan zou dat de PlayStation 3 worden. Ook dit heeft weer met m’n opvoeding te maken: de eerste kennismaking met een console überhaupt was weliswaar op de SNES van een vriendje uit de buurt, maar leukere herinneringen heb ik aan Driver voor de PSX, dat ik vroeger bij m’n neefje voor het eerst speelde. Later heb ik nog aardig veel op de PS2 van m’n broertje gespeeld (favoriete consolegame ooit: Burnout 3), en tegenwoordig ga ik af en toe nog wel achter de PS3 van één van m’n huisgenoten zitten.

Dus ja, wat de Xbox betreft: het heeft gewoon niet zo mogen zijn!