30 Days of Gaming – Day 5: GCYFYAML (OWYW)

30 Days of Gaming – Day 5: Game character you feel you are most like (or wish you were) dus, maar dat paste niet in de titel.

Natuurlijk zou ik nu kunnen zeggen dat ik graag Lara zou willen zijn zodat ik de hele dag met mezelf kon spelen, maar dat zou wel erg makkelijk zijn.

Nee, liever ga ik in op de eerste helft van de titel. Of eigenlijk draai ik die dan ook nog om: ik bespreek the characters I feel are most like me. Want over de jaren heen zijn er aardig wat games verschenen waarin het character zich aanpast aan de gamer.

Een zeer recent voorbeeld is het ijzersterke Heavy Rain, dat het concept echt ontzéttend ver doorzet. Al vanaf het eerste begin, dat plaatsvindt in de woning van de hoofdpersoon, sta je vrij om helemaal te doen wat je wil: je kan een hapje eten klaarmaken, de tuin opruimen, aan een projectje voor ‘t werk knutselen… of je kan het ook niet doen. En stel je dan dezelfde keuzevrijheid voor in een situatie waarin de dood van één van je zoons je al naar de rand van de afgrond heeft gebracht, en je andere zoon vervolgens door een ziekelijke psychopaat ontvoerd wordt: stoom je nietsontziend door tot je je enige kind levend hebt teruggevonden, zo ver dat je zelfs een onbekende om het leven brengt voor een kans daarop, of… ja, wat is het alternatief? Het is serieus heel erg moeilijk om je voor te stellen hoe ‘vrij’ Heavy Rain is, al helemaal wanneer je gewend bent om games te spelen die je een vaste verhaallijn laten volgen.

Heavy Rain

Een wat meer rooskleurig voorbeeld van een game met veel vrijheid is The Elder Scrolls IV: Oblivion. De voorgangers kwamen weliswaar al aardig in de buurt, maar het was pas deze vierde editie die de serie bij het grote publiek op de kaart wist te zetten. De game volgt weliswaar in principe een vast verhaal, maar op welke manier je die doorloopt is helemaal aan jezelf: je kan je character bijvoorbeeld laten specialiseren in het sluipen in de duisternis en het omgaan met de stille pijl en boog, maar ook gewoon flink spieren laten kweken en elke tegenstand met een zware moker letterlijk de kop inslaan. Bovendien zijn er een flink aantal sidequests te doen die grote invloed op de afloop van de hoofdverhaallijn kunnen hebben, waarbij eentje je bijvoorbeeld voor de keuze zet om vrijwillig een vampier te worden – uiteraard met het gevolg dat je, wanneer je hiervoor opteert, op een gegeven moment weliswaar supersterk wordt maar ook alleen ‘s nachts nog rond kan lopen… en dat de meeste stervelingen in de game niet echt een positieve eerste indruk van je krijgen wanneer je je lijkbleke tronie laat zien. Hmm, misschien toch niet zo’n rooskleurig voorbeeld, deze titel.

Vampier in The Elder Scrolls IV: Oblivion

Een derde game die ook érg goed is in het zich aanpassen aan de gamer is Mass Effect. Hoewel er genoeg actie in voorkomt wordt er vooral ook heel erg veel gepraat over dingen, en de gesprekken zijn aardig in de door jou gewenste richting te sturen: je kan de arrogante zak uithangen, de rechtvaardige goody two-shoes spelen of ook de veel te snel beslissingen nemende stresskip zijn. In sommige gevallen maakt het niet zo uit hoe je het aanpakt en breng je het altijd wel tot eenzelfde conclusie, maar er zitten ook net zo veel beslissingen over leven en dood tussen. Een extra feat van Mass Effect is nu dat de savegames van het eerste deel kunnen ingeladen worden in het tweede, en straks ook hetzelfde in deel drie, waardoor beslissingen die in het begin misschien nogal irrelevant leken toch nog grote gevolgen kunnen hebben op het verdere verloop van de trilogie.

Mass Effect 2

Maar mijn favoriet in het rijtje is zelfs nu, 11 jaar na release, nog steeds Deus Ex. De game is een first-person action RPG van de hand van Warren Spector, die ook achter de welbekende Ultima- en Thief-games zit. In alle hierboven genoemde opzichten was Deus Ex de grondlegger van de choice games. Ik wil niet teveel spoilen voor wie de game nog nieuw zou willen spelen (voor een tientje heb je ‘m legaal via Steam, of als je wat meer geduld hebt kan je ‘m vast nog voor minder ergens vandaan halen), maar ik kan veilig zeggen dat je deze game gegarandeerd meerdere keren zal willen spelen totdat je zeker weet dat je alle varianten hebt meegemaakt. En dan nóg zal je niet alles gezien hebben, want sommige verhaallijnen zitten zo goed verstopt dat je de game tóch weer anders beleeft wanneer je ‘m jaren later weer eens oppakt.

Deus Ex

Deus Ex

Lees ook Day 5 van Daniëlle, Jeroen en Bas!

Oh, en om de Day toch even officieel te beantwoorden: ik zou écht graag voor een dagje Lara willen zijn xD

2 thoughts on “30 Days of Gaming – Day 5: GCYFYAML (OWYW)

Comments are closed.