30 Days of Gaming – Day 3: A game that is underrated

imageHij zat vol met bugs, de laadtijden waren veeeel te lang, het verhaal was (vooral naar het einde toe) gewoon té cheesy en de release werd overschaduwd door het duidelijk betere Half-Life. Maar toch heb ik erg veel plezier aan de game gehad: ik heb het over SiN.

De First Person Shooter is altijd al mijn favoriete soort game geweest (meer daarover in Day 20), en het is ook daadwerkelijk een genre dat ik vanaf begin af aan, dus zo begin 90’er jaren, al heb gespeeld. Met Wolfenstein en Doom was ik er al gelijk bij, en ook in Catacomb 3-D (de eerste ‘echte’ fps) heb ik destijds aardig wat virtuele kilometers afgelegd.

In 1998 kwam SiN uit, een shooter uit de keuken van Ritual Entertainment. Dat bedrijf heeft, ondanks dat het de development van een andere grote game (Star Trek: Elite Force II) op zijn naam heeft staan, nooit veel bekendheid vergaard en is schijnbaar een jaar of vier geleden uiteindelijk opgeheven. Ergens wel zonde, want ze wilden nog een hele serie van negen SiN-games uitbrengen… maar dat is bij één episode gebleven.

imageimage

Maar laten we het bij het origineel houden. Dat de game wel een lage rating verdiende heb ik in de intro al even duidelijk gemaakt, maar waarom vind ik hem únderrated?

Laat ik vooropstellen dat de bugs en de laadtijden later met wat patches voor het leeuwendeel nog gefixed zijn; te laat voor de reviewers natuurlijk, maar toch erg prettig achteraf. En ja, dat verhaal: laat ik het erop houden dat het in ieder geval genoeg variatie in de game bracht. De game begint met een overval op een bank, waar de grote politieheld John Blade met guns blazing (denk minigun en helikopter) heen wordt gestuurd om het rommeltje even op te ruimen. De achtervolging van het hoofd van de bende leidt hem uiteindelijk naar Elexis, het hoofd van een biotechnologiebedrijf dat een drug onder de armsten van de stad blijkt te verspreiden dat mensen in angstaanjagende monsters verandert. Via onder andere een metrostelsel, een grote bouwplaats, een onderzoekslaboratorium, een geothermische energiecentrale in de jungle en uiteindelijk Elexis’ basis (helaas een kutmissie) kom je langzaamaan steeds meer te weten over het verhaal, en zoals wel duidelijk mag zijn zijn er dus flink van elkaar verschillende omgevingen om te ontdekken.

imageimageimage

Het interessante is nu, dat SiN een aantal gameplayelementen in zich had die destijds nog zelden of nooit gebruikt waren. Met genoemde minigun bijvoorbeeld kon je in het eerste level een groot billboard omver knallen, wat dan een groot gat in een dak van het bankgebouw sloeg. Het tweede level (binnenin de bank) begon dan daar waar het gat was ontstaan, en vandaar was de ontstane schade duidelijk te zien. Had je het billboard echter laten staan, dan was het dak heel gebleven en was je ‘normaal’ de bank binnen gegaan.

Een andere grote feature was het gebruik van meerdere hitboxes per vijand, oftewel dat bijvoorbeeld een headshot een instant kill betekende en dat je meerdere schoten nodig had wanneer je die op iemands grote teen loste. Twee jaar later werd Soldier of Fortune nog flink berucht door je ook meteen complete ledematen van vijanden af te laten knallen, maar SiN was de eerste game die het concept toepaste. Ook was het de eerste game waarin er bloedspetters op de muur achter een vijand verschenen wanneer je hen beschoot. En er was ook een onderwaterlevel waarin je met een speargun mensen vast kon pinnen aan de wand. Het was ook nog eens één van de eerste games met een sniper rifle. Anderzijds was er ook een level waar je door gebruik van stealth en vermomming grotendeels zonder geweld doorheen kon komen, iets wat ook nog maar zelden te zien was geweest.

imageimageimage

Deze en nog een aantal andere kleinere nieuwigheden maakten SiN eigenlijk een heel revolutionaire game, maar het heeft nooit de populariteit gekregen die het mijns insziens heeft verdiend. De game had weliswaar duidelijk zijn gebreken – hoewel de bugs voor een deel zijn verholpen met patches is het suffe einde van de game (zowel qua leveldesign als qua verhaal) nog altijd gebleven – maar door de vele unieke, niet eerder geziene features vond ik het toch érg tof om te spelen en ik denk er graag aan terug. Het is definitief mijn game that is underrated!

Het eindfilmpje van SiN. Oh, en had ik al gezegd dat de ‘sexy’ Elexis echt niet sexy is?

Lees ook Day 3 van Daniëlle, Jeroen en Bas!

3 thoughts on “30 Days of Gaming – Day 3: A game that is underrated

  1. Bas van Dun

    Wauw, weer zo’n game die ik compleet vergeten was, maar nu toch weer dat aaahhh jaa! gevoel terug weet te brengen. Zonde van die studio, dat wist ik niet…

  2. Danielle

    Oh die game heb ik wel eens van gehoord, maar nog nooit gespeeld eigenlijk. Ziet er wel cool uit :) Maybe eens proberen ^^

  3. Pingback: 30dog Day 20: Favourite genre @ ma.rkus.nl | happy little pilot person

Comments are closed.