In de filmwereld gebeurt dit zó vaak, dat is haast niet voor te stellen. Maar met games?

Iron Man 2 is de recentste movie sequel die ik heb gezien, en gelijk ook één van de meest teleurstellende. Het eerste deel was een actierijke, humoristische en vooral ook intelligente film, maar het vervolg was maar een slap aftreksel dat ik met verstand op nul heb moeten kijken. (Behalve wanneer Pepper Potts / Gwyneth Paltrow in beeld was dan.)

Dat was een duidelijk geval dus, maar zoals gezegd moet ik toch wel even heel hard nadenken over welke game sequel me dan zo teleurgesteld heeft. Een paar titels heb ik sowieso al helemaal overgeslagen om teleurstelling te voorkomen. Een goed voorbeeld daarvan is SimCity Societies, dat ik gezien de slechte reviewcijfers gewoon nooit aangeraakt heb ondanks dat ik voorganger SimCity 4 helemaal geweldig vond.

Maar er is ook een sequel die helemaal de hemel in werd geprezen in alle reviews en waar ik dus ook hoge verwachtingen had, maar die me echt tegen is gaan staan en die ik nog maar met veel moeite uit heb kunnen spelen: Half-Life 2 Episode One. Met een Metascore van 87 kan je er toch wel vanuit gaan dat je wat goeds voorgeschoteld zal krijgen, maar toen de Ep een keer in de aanbieding was op Steam (afgelopen december, om precies te zijn) en ik ‘m eindelijk ben gaan spelen vond ik er kort gezegd echt níks interessants aan; Half-Life 2 was een heftige ervaring geweest, en het origineel natuurlijk ook, maar Episode One was niets meer dan een heftige teleurstelling.

Lees ook Day 22 van Daniëlle, Jeroen en Bas!